શબ્દો નામે પંખી

[1]
પલળવાનાં
સ્વપ્નમાં, કોરી રહી
ગઈ જિંદગી.

[2]
ખેંચી પણછ
ઈચ્છાનાં ફળને મેં
વીંધી જ નાખ્યું.

[3]
લૂંછી લો આંસુ
હવા જો લાગશે તો
સૂકાઈ જશે.

[4]
મમ એકાંત
કોરી ભીંત, આવો ને
થૈ ફ્રેમ તમે !

[5]
ખોબો ભરીને
પીવા મળ્યું, દરિયો
મળ્યો, ડૂબવા.


[6]
ફફડાટને
ઉરમાં સમાવું, ત્યાં
તોફાન આવે.

[7]
સંબંધોનાં કૈં
અરણ્યો જોયાં, ક્યાંય
ન દેખી છાયા.

[8]
પીગળી જવું
સમયના અંધારે
સવાર થાશે.

[9]
અમે એકાંત –
- સાગરે, ટાપુ થઈ
જીવીએ છીએ.

[10]
પ્રસ્તાવના શું
લખે આંસુની, ઉર
કોરુંકટ્ટ ત્યાં !

[11]
ભીનાં ભીનાં થૈ
સંબંધની છાલકે
ભીંજાયા અમે.

[12]
સાચવી લૈ મેં
સંબંધની ભીનાશ
બાગ ખીલવ્યો.

[13]
પામવા મથું
સ્મરણના અરીસે
તસ્વીર તારી

[14]
ચગાવવાં છે
સ્મરણોનાં પતંગ
સમીર નથી

[15]
વેદના નહીં
વરસાદ થૈ આવો
ઝૂરીએ અમે.

[16]
રૂપ ચૈત્રનું
લઈ પ્રખર, ગમ
મને સતાવે.

[17]
મને ઝરણું
બનાવી, તમે ભૂલ્યાં
વહેવું શાને ?

[18]
ટોળે વળેલાં
મારગ પૂછે જાવું
ક્યાં તમારે હો !

[19]
શબ્દ પરાયાં
પંખી બન્યા, હું મૌન
પીંજરે કેદ

[20]
શીશ નમાવી
કલમ ડાળ ઝૂકી,
ને મ્હોર્યા શબ્દો.

---------------–માધુરી મ. દેશપાંડે