શૂન્ય આંખોમાં હતી એક ધારણા,
ખૂલશે ક્યારેક એના બારણા.
શિખરે બેસી સતત ફફડ્યા કરે,
લ્યો થઈ ગઈ એકલી પ્રતારણા,
આંખને ઉપવાસ છે લાંબા સમયથી,
આવ તું, તો થાય એના પારણા !
યાદની કીડીઓ સતત ચટકા ભરે,
કેટલા મીઠા હશે સંભારણા !
શબ્દજી શણગાર પ્હેરે નિતનવા,
ને ગઝલ લીધા કરે ઓવારણા,
------------પ્રતિક મહેતા
