"બેસ્ટ ઓફ મરીઝ----------૨"

હો ગુર્જરીની ઓથ કે ઉર્દૂની ઓ 'મરીઝ',
ગઝલો ફક્ત લખાય છે દિલની ઝબાન માં.

દુઃખ આપવાની રીતમાં એ રંગ કો મરીઝ,
એ ખુદ કહે કે મારા હ્ર્દયને દુઃખાવી જા.

બે જણા દિલથી મળે તો એક મજલીસ છે 'મરીઝ',
દિલ વિના લાખો મળે એને સભા કહેતા નથી.

ત્યાંથી ફક્ત પસાર થવાનું રહી ગયુ,
એ ઘર ગયુ,એ રાહ ગયો,એ ગલી ગઈ.

આશા નો એમાં વાંક નથી માનજો 'મરીઝ',
એ કલ્પના હતી જે નિરાશા બની ગઈ.

ચીતરૂ છું એનુ નામ હથેળી ઉપર 'મરીઝ',
વિશ્વાસ મુજને મારા મુકદ્દર ઉપર નથી.

હું ક્યાં કહુ છું આપની 'હા' હોવી જોઇએ,
પણ ના કહો છો એમાં વ્યથા હોવી જોઇએ.

મેં એનો પ્રેમ ચાહ્યો બહુ સાદી રીત થી,
નહોતી ખબર કે એમાં કલા હોવી જોઇએ.

હું માનુ કે ન માનુ એની એ પરવા નથી કરતો,
સમય જ્યારે પડે છે લાજ રાખે છે ખુદા મારી.

મહોબ્બતમાં અને તહેવારમાં એકજ તફાવત છે,
તમારું દર્દ હું પુછુ-તમે પૂછો દવા મારી.

અમારી આંખના બે આંસુઓ, એનુ ગજુ શુ છે,
મળે સામેથી બે બિંદુ તો એ વરસાદ થઈ જાયે.

'મરીઝ' એની નિખાલસતા બહુ પાછળથી સમજાઈ,
જે બરબાદીને ના સમજે અને બરબાદ થઈ જાએ.

મોત વેળાની આ ઐયાશી નથી ગમતી 'મરીઝ',
હું પથારી પર રહું ને આખુ ઘર જાગ્યા કરે.

નિષ્ફળ પ્રણયનો એજ દિલાસો રહી ગયો,
ચાહુ છું તુ સુખી નથી,એવી ખબર મળે.

આજે આ કેમ સ્વર્ગમાં ગમતું નથી મને !
આવ્યા હશે કદાચ એ મારી કબર સુધી.

દિલ એવુ રાખ જેમાં મહોબ્બતનો ગમ રહે,
ગમ એવો રાખ જે ન રહે તો ન દમ રહે.

મારા સિવાય કોણ છે જે મારો અંત હો,
તારા વિન છે કોણ જે તુજથી પ્રથમ રહે.

પ્રથમથી જ ખબર હોત તો હું જીવી નહી શકતે,
કે આખી જીંદગી વીતી જવાની છે ભરોસા પર.

'મરીઝ' એવા શરાબી ની દશા સુધરી શકે ક્યાંથી?
શિખામણ આપનારા પણ હસે છે જેની તૌબા પર.

એકપળ એના વિના તો ચાલતુ નહોતુ 'મરીઝ',
કોણ જાણે કેમ આખી જિંદગી ચાલી ગઈ.

લ્યો ઉન્નતિની આરઝૂ પૂરી થઈ 'મરીઝ',
ઊડી રહી છે ખાક અમારી હવાની સાથ.

ડૂબી છે જઈને નાવ અમારી ક્ષિતિજ પર,
દુનિયાનો છે ખ્યાલ કે પાર ઉતરી ગઈ.

અસર આવી નથી જોઇ મે વર્ષોની ઈબાદત માં,
ફક્ત બે જામ માં તૂર્ત જ જીવન બદલાય છે સાકી.

अजनबी शहर के

अजनबी शहर के/में अजनबी रास्ते , मेरी तन्हाईयों पे मुस्कुराते रहे ।
मैं बहुत देर तक यूं ही चलता रहा, तुम बहुत देर तक याद आते रहे ।।

ज़ख्म मिलता रहा, ज़हर पीते रहे, रोज़ मरते रहे रोज़ जीते रहे,
जिंदगी भी हमें आज़माती रही, और हम भी उसे आज़माते रहे ।।

ज़ख्म जब भी कोई ज़हनो दिल पे लगा, तो जिंदगी की तरफ़ एक दरीचा खुला
हम भी किसी साज़ की तरह हैं, चोट खाते रहे और गुनगुनाते रहे ।।

कल कुछ ऐसा हुआ मैं बहुत थक गया, इसलिये सुन के भी अनसुनी कर गया,
इतनी यादों के भटके हुए कारवां, दिल के जख्मों के दर खटखटाते रहे ।।

सख्त हालात के तेज़ तूफानों, गिर गया था हमारा जुनूने वफ़ा
हम चिराग़े-तमन्ना जलाते रहे, वो चिराग़े-तमन्ना बुझाते रहे ।।

----------- राही मासूम रज़ा

कच्चे-पक्के घरों की दीवारों पर

कई कच्चे-पक्के घरों की बाहरी दीवारों पर
गेरू से चित्र बने हैं
केले के पेड जिनमें कई घार केले लटके हैं
फहरते सिक्केदार पंखों वाले नाचते मोर
दो गोल पत्तियों वाले खिले-अधखिले कमल के फूल
भाला लिए दरवाज़ों के दोनों तरफ़ तने दरबान
यह कोई ज़रूरी नहीं कि घरों के नाम हों ही
लिहाजा इन घरों पर कोई नाम
दर्ज़ नहीं है
व्यक्तियों के नाम घरों के नाम हैं

------------------------- रमेश पाण्डेय

होंठों पे मुहब्बत के फ़साने नहीं आते

होठों पे मुहब्बत के फ़साने नहीं आते
साहिल पे समुंदर के ख़ज़ाने नहीं आते

पलकें भी चमक उठती हैं सोते में
हमारी आँखों को अभी ख़्वाब छुपाने नहीं आते

दिल उजड़ी हुई इक सराये की तरह है
अब लोग यहाँ रात जगाने नहीं आते

उड़ने दो परिंदों को अभी शोख़ हवा में
फिर लौट के बचपन के ज़माने नहीं आते

इस शहर के बादल तेरी ज़ुल्फ़ों की तरह हैं
ये आग लगाते हैं बुझाने नहीं आते

अहबाब भी ग़ैरों की अदा सीख गये हैं
आते हैं मगर दिल को दुखाने नहीं आते
-----------बशीर बद्र

હકથી વધારે

હકથી વધારે લેશ અમારે ન જોઈએ,
હક થાય છે તે આપો, વધારે ન જોઈએ.

મઝધારમાં થયું તે થયું વાત વહી ગઈ,
તૂફાનનો અજંપો કિનારે ન જોઈએ.

હૈયામાં એનો પડઘો પડે તો જ મૂલ્ય છે,
અલ્લાહનો અવાજ મિનારે ન જોઈએ.

સ્હેલાઈથી જે પાળી શકો એ જ ધર્મ છે,
નિયમ કોઈ તલવારની ધારે ન જોઈએ.

‘આઝાદ’ જિંદગીની મજા ઔર છે એ દોસ્ત,
આ જિંદગી પરાયે સહારે ન જોઈએ.

------------કુતુબ આઝાદ

કશુંય કહેવું નથી

કશુંય કહેવું નથી સૂર્ય કે સવાર વિષે,
તમે કહો તો કરું વાત અંધકાર વિષે.

ન કોઈ ડાળે રહસ્યોનાં પાંદડા ફૂટ્યા,
કળીના હોઠ ઊઘડતા નથી બહાર વિષે.

સતત થતા રહ્યા વચમાં મરણના ઉલ્લેખો,
ને વાત ચાલી હતી તારા ઈંતેઝાર વિષે.

બિચારો દર્દી કશું બોલતો નથી ને છતાં,
તબીબો ઝઘડે છે આપસમાં સારવાર વિષે.

હજીયે તાજા છે શબ્દોના સર્વ ઘા ‘આદિલ′,
હજીયે લોહી ટપકતું કલમની ધાર વિષે.

-----------આદિલ મન્સુરી

સામાય ધસી જઇયે

સામાય ધસી જઇયે, આધાંય ખસી જઇયે,
એકાદ મળે ક્ષણ તો ક્ષણમાંય વસી જઇયે.

આમેય વિતાવવાની છે રાત સરોવરમાં,
તો ચાલ કમલદલમાં આ રાત ફસી જઇયે.

એકેક કસોટીમાં છે પાર ઉતરવાનું,
હર શ્વાસ કસોટી છે, એનેય કસી જઇયે.

આ ફીણ તરંગોનાં છે શીખ સમંદરની,
રેતાળ કિનારા પર હેતાળ હસી જઇયે.

ઉત્કંઠ હવામાં છે સંગાથ સુગંઘોનો,
હોવુંય હવે ઉત્સવ, આકંઠ શ્વસી જઇયે.

-------------રાજેન્દ્ર શુકલ

રમીએ

સાવ અમસ્તું નાહક નાહક નિષ્ફળ નિષ્ફળ રમીએ,
ચાલ મજાની આંબાવાડી! આવળબાવળ રમીએ.

બાળસહજ હોડી જેવું કંઈ કાગળ કાગળ રમીએ,
પાછળ વહેતું આવે જીવન, આગળ આગળ રમીએ.

માંદા મનને દઈએ મોટું માદળિયું પહેરાવી,
બાધાને પણ બાધ ન આવે, શ્રીફળ શ્રીફળ રમીએ.

તરસ ભલેને જાય તણાતી શ્રાવણની હેલીમાં,
છળના રણમાં છાનામાના મૃગજળ મૃગજળ રમીએ.

હોય હકીકત હતભાગી તો સંઘરીએ સ્વપ્નાંઓ,
પ્રારબ્ધી પથ્થરની સાથે પોકળ પોકળ રમીએ.

ફરફર ઊડતું રાખી પવને પાન સરીખું પહેરણ,
મર્મર સરખા પારાવારે ખળખળ ખળખળ રમીએ.

હુંય ગની, નીકળ્યો છું લઈને આખોપાખો સૂરજ,
અડધીપડધી રાત મળે તો ઝાકળ ઝાકળ રમીએ.

------------ ગની દહીંવાળા

શાયર

હું તો માનું છું કે હું છું શાયર
કિન્તુ ડાર્લિંગ કહે છે : લાયર

સ્હેજ અડતાં જ શૉક લાગે છે
લાગણી હોય છે લાઈવવાયર

અર્થનો રોડ છે ખાબડખૂબડ
ને વળી ફ્લૅટ શબ્દનું ટાયર

દૂર સહેજે નહિ તો દાઝી જઈશ
ધૅટ ગર્લ ઈઝ સ્પિટિંગ ફાયર

ફાસ્ટ ફૂડ જેવી ગઝલ વેચું છું
કિન્તુ ક્યાં કોઈ છે અહીંયા બાયર?

----------અદમ ટંકારવી