By Mariz

દાવો અલગ છે પ્રેમનો, દુનિયાની રીતથી
એ ચૂપ રહે છે જેને અધિકાર હોય છે.
--------------------------------------------
એકાદ હો તો એને છુપાવી શકું ‘મરીઝ’,
આ પ્રેમ છે ને એના પુરાવા હજાર છે
--------------------------------------------

તને મેં ઝંખી છે

તને મેં ઝંખી છે -
યુગોથી ધીખેલા પ્રખર સહરાની તરસથી.
-સુન્દરમ

પ્રેમ એટલે

પ્રેમ એટલે કે સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો
સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો
પ્રેમ એટલે કે તારા ગાલોના ખાડામાં
ડૂબી જતાં મારાં ચોર્યાસી લાખ વહાણોનો કાફલો !

ક્યારે ય નહીં માણી હોય એવી કોઈ મોસમનો
કલરવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે
દાઢી કરતાં જો લોહી નીકળે, ને ત્યાં જ કોઈ
પાલવ યાદ આવે, એ પ્રેમ છે
પ્રેમ એટલે કે સાવ ઘરનો એક ઓરડો,
ને તોયે આખા ઘરથી અલાયદો...

કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે
એક છોકરી, ને તે ય શ્યામવરણી
વાદળ આંજીને જોતાં એવું લાગ્યું કે,
મને મૂકી, આકાશને તું પરણી
પ્રેમમાં તો ઝાકળ આંજીને તને જોવાને હોય
અને ફૂલોમાં ભરવાનો હોય છે મુશાયરો !

------------------------ મુકુલ ચોકસી

सहर तक पहुँची

तीरगी चांद के ज़ीने से सहर तक पहुँची

ज़ुल्फ़ कन्धे से जो सरकी तो कमर तक पहुँची

मैंने पूछा था कि ये हाथ में पत्थर क्यों है

बात जब आगे बढी़ तो मेरे सर तक पहुँची

मैं तो सोया था मगर बारहा तुझ से मिलने

जिस्म से आँख निकल कर तेरे घर तक पहुँची

तुम तो सूरज के पुजारी हो तुम्हे क्या मालुम

रात किस हाल में कट-कट के सहर तक पहुँची

एक शब ऐसी भी गुजरी है खयालों में तेरे

आहटें जज़्ब किये रात सहर तक पहुँची

----------------------राहत इन्दौरी

लोग हर मोड़ पे

लोग हर मोड़ पे रुक-रुक के संभलते क्यों हैं
इतना डरते हैं तो फिर घर से निकलते क्यों हैं

मैं न जुगनू हूँ, दिया हूँ न कोई तारा हूँ
रोशनी वाले मेरे नाम से जलते क्यों हैं

नींद से मेरा त'अल्लुक़ ही नहीं बरसों से
ख्वाब आ आ के मेरी छत पे टहलते क्यों हैं

मोड़ होता है जवानी का संभलने के लिए
और सब लोग यहीं आके फिसलते क्यों हैं

---------------------------राहत इन्दौरी

"બેસ્ટ ઓફ મરીઝ----------3"

ગરીબોના જીવનમાં ઝેર એવું રેડ જે યા રબ,
મરણનો ઘૂંટ પી લે એનું જીવન ચૂસનારાઓ.

કહો દુશ્મનને દરિયા જેમ હું પાછો જરૂર આવીશ,
એ મારી ઓટ જોઇને કિનારે ઘર બનાવે છે.

લાવી છે આ અસર હવે સંગત શરાબની,
ચાખો મને કટુ છું,પીઓ તો મધુર છું.

ઘણા એવા છે જે પાણી ની માફક,
બીજાનો ભોગ લઈ ઉપર ચઢે છે.

'મરીઝ' અમને ન સમજાયુ હજી પણ,
કે આ ઉંમર વધે છે કે ઘટે છે.

અમને તો મહોબ્બત છે પછી તારી જે મરજી,
ટપલી કે તમાચો હો અમે ગાલ ધર્યો લે.

મારુ મયખાનુ ભલુ જ્યારે ચહુ નીકળી શકુ,
શેખજી કાબામાં તો ચારેતરફ દીવાલ છે.

જાણ એમાં એનો કોઇ હાથ કે હિસ્સો નથી,
એ મને પુછે છે કે આ કેવો તારો હાલ છે.

આ સુખડ નો લેપ,આ કોરૂ કફન,આ શાંતિ,
આવ હવે જોવા કે મૃત્યુએ સજાવ્યો છે મને.

મારી ચડતી પડતી એની આંગળીનો સ્પર્શ છે,
એણે નીજ માળાના મણકામાં પુરાવ્યો છે મને.

એક વેળા નહી બચાવે તો મરી જઈશું 'મરીઝ',
કંઇક વેળા મારા અલ્લાહે બચાવ્યો છે મને.

શાયર છું મારી રીત થી બોલીશ હું ગઝલ,
બુલબુલ તો હું નથી કે ફકત કંઠ દાદ લે.

ભૂખે મરી રહ્યો છે તો રસ્તો કહું 'મરીઝ',
મંદિરમાં જઈને બેસ પ્રભુનો પ્રસાદ લે.

પરદો ન રહ્યો કોઇ હવે છાના રૂદનનો,
સૌ જોઇ રહ્યા આંખ બહુ સુજી ગઈ છે.

અલ્લાહ મને આપ ફકીરીની એ હાલત,
કે કોઇ ન સમજે આ સુખી છે કે દુઃખી છે.

તે દ્વાર પર ના હળવા ટકોરા તો રદ ગયા,
શાયદ એ સાંભળી લે જો માથુ પછાડીએ.

જિંદગીના રસને પીવામાં કરો જલ્દી ‘મરીઝ’,
એક તો ઓછી મદિરા છે, ને ગળતું જામ છે.